ένα κρεβάτι με άπλετο χώρο, να αδειάσω όλες μου τις μικρότητες, όλα μου τα κομμάτια που αν τα συναρμολογήσεις θα σου δώσουν κάτι από το παλιό μου εγώ-μην κοιτάς στον καθρέφτη, δεν θα δεις παρά μια αχνή ανάμνηση των όσων ήξερες.
έλα πίσω, να με στριμώξεις στα δοκάρια εκείνης της φτωχικής, ατόφιας ιδέας, να με στριμώξεις πάνω στο στρώμα, να στριμώξεις τα κομμάτια του παζλ πάνω στο καδράκι, να θυμίσει το ρημαδιό ξανά τοπίο.
έλα πίσω, να με στριμώξεις στα δοκάρια εκείνης της φτωχικής, ατόφιας ιδέας, να με στριμώξεις πάνω στο στρώμα, να στριμώξεις τα κομμάτια του παζλ πάνω στο καδράκι, να θυμίσει το ρημαδιό ξανά τοπίο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου