επιμύθιο

κι εκείνες οι βραδιές οι αξημέρωτες, οι δηλητηριασμένες, τότε που περιφέρεσαι στον δρόμο, στις άδειες κι απύθμενες τρύπες της πόλης, σαν παιδί στα αχανή σου όνειρα, ένα κυνήγι του θυσαυρού για να βρεις το κομμάτι εκείνο που θα κάνει το παζλ της ζωής σου ολόκληρο..

εν λευκώ. τα όνειρα ξεπλύθηκαν με χλωρίνη και τα παράτησε κάποιος στα βρώμικα πλακάκια.