Παρασκευή 31 Μαΐου 2013

σε αναμονή θανάτου 2 *

τον έβλεπες μπροστά να σου γνέφει να πας μαζί του. ήταν δελεαστικός, δε λέω. κόλαση, σώπα κυρ-τέτοιε, τι μας λες.

σε γοήτευσε η κάπα που έκρυβε τα μούτρα του. ω ναι, γιατί αν τα χες δει, σιγά να μην πήγαινες να τα κάνεις και παρέα. ουστ, λεχρίτη. που ρθες σε μας να κάνεις πλάκα.... (άντε σπάσε ρε μαλάκα)


μαλάκας κι εσύ, ξεθαρεύτηκες, ήξερες και κάτι ψιλά καράτε, πίσω και σ' έφαγα πουτάνας γιε. του πιάνεις την κουβέντα. καλά τα λέτε εκεί, ανάμεσα σε χώματα και αναχώματα.


και ξαφνικά, να σαι κάτω από κάτι μεγάλα φώτα τάβλα, μπα ζω?, όπα όπα σιγά αδελφή την πεταλούδα μας το μελάνιασες το έρμο, όχι εμένα χωνί στο στομαχάκι μου δεν μπαίνει, άσε μας κι εσύ κόσμε που κοιτάς τον σβήνοντα άνθρωπα με ΠΕΡΙΕΡΓΕΙΑ (γουατ δε φακ).

που λες, η νοσοκόμα της ανάνηψης μου θύμιζε τη Σανάγου με κοντά μαλλιά.


Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου