Όταν σκέφτομαι ότι έκανα το λάθος να σ'αφήσω, νιώθω τόσο αηδιαστική όσο είμαι-γραμμάριο λιγότερο. Με ενθουσίασε η ζωή τόσο, που περιφρόνησα την αγάπη. Την αγάπη μας.
Με περίμενες. Κι εγώ συνέχισα να σε περιφρονώ-ήμουν βλέπεις Αθηναία και οι καινούριες μου παρέες γαμούσαν κι έδερναν.
Μισό χρόνο μετά, αγκαλιάζεις την κοπέλα σου και χαμογελάτε γεμάτοι ευτυχία. Την κοπέλα σου την λένε όπως κι εμένα, έχει γενέθλια μια μέρα πριν από μένα, είναι μισό κεφάλι ψηλότερη και μισό κορμί πιο αδύνατη. Το Νέο Μοντέλο, ΠΙΟ ΕΞΕΛΙΓΜΈΝΟ, ΜΕ ΕΝΣΩΜΑΤΩΜΕΝΕΣ ΝΕΕΣ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙΕΣ. Και νεότερη. Και παρθένα, αν και δεν ξέρω γιατί αυτό είναι αξιοζήλευτο-της ρίχνω 4 χρόνια.
Περνάς καλά, αδυνάτησες, ομορφαίνεις.
Μισό χρόνο μετά, μπαινοβγαίνω σε κλινικές και είμαι πρησμένη απ' τα δηλητήρια. Όταν νιώθω, γιατί συνήθως δεν νιώθω και πολύ, το ρίχνω στα ξύδια, για να ξυπνήσω μετά από 3 ώρες τρέμοντας, να καταρριέμαι την τύχη μου που δεν ψόφησα. Η καινούρια μου καψούρα, παλιά πλέον, με παράτησε γιατί, λέει, δεν ήμουν καλά κι ήθελα χρόνο.
Εγώ σε περιμένω. Θα σε περιμένω. Το ξέρεις.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου