Όνειρο πυρετικό

Η επιθυμία μου να τραγουδήσω τη ζωή
δεν είναι παρά το άνθος της ματιάς σου

που με γεμίζει μελωδία-

Μια θέρμη, μια λατρεία, μια μαγεία.

Κι όλες εκείνες οι αυγές

Που μέτρησα τα πέταλα μιας κάποιας μαργαρίτας

--που μέτρησα τα χτυποκάρδια δάκρυ-δάκρυ--

στα στέλνω άστρα χλωμά, ασημιά, ζεματιστά,

να σε τυλίξουν με στοργή απ'άκρη σ'άκρη,

στα στέλνω με το αθώο πέταγμα κάποιων ονείρων της σκισμένης μου της παιχνιδιάρικης σαίτας.

Σ'αγγίζω στο σκοτάδι το άυλο, με διαπερνά

--ανατριχιάζω, αχ πώς δειλιάζω!--

ηλεκτρικό, ηδονικά, το ρεύμα

Πώς ν'αγνοήσω εκείνο της λαχτάρας της καταστροφής το νεύμα!

Η επιθυμία μου τα χρώματα του κόσμου μας να βλέπω

δεν είναι παρ'ανάγκη ΄ν'αντικρύζω τη μορφή σου.

Και να χανόμασταν στο άπειρο...

Στη δύνη της ελεγείας μας το πνίγω,

σαν γεύομαι γαλήνη απ' τη σιωπή σου.

για σένα



Oh, for so long I've tried to shield you from the world
Oh, you couldn't face the freedom on your own
Here I am left in silence

You gave up the fight
You left me behind
All that's done's forgiven
You'll always be mine
I know deep inside
All that's done's forgiven