Κυριακή 23 Φεβρουαρίου 2014

κι άσπρο πάτο.

βλέπεις την άλλη, "αφιερώνω το παυσίπονο σ' εσένα, αλήτη Μήτσο, που σε είδα στο Γκάζι στην πυραμίδα να φασώνεις το βλήμα που σπουδάζει στην Καλών Τεχνών. αλήτη! πώς να διώξω αυτό τον πόνο μακριά!!!!!! δικό σας αλάνια του φβ, καληνύχτες!!!!"

η απάντησή μου-http://www.youtube.com/watch?v=GD_rZkSyIbY





ώρες, ώρες γραψίματος σε ημερολόγια αυτογνωσίας και τετράδια βημάτων.

τελικά, είμαι? κι αν είμαι, τι είμαι? και πόσο είμαι? και γιατί είμαι?

ερωτήσεις άκυρες, γιατί η απάντηση είναι κοινή. ΕΙΣΑΙ ΑΡΡΩΣΤΟΣ. θέλεις να μάθεις πόσο? και τι λογής είναι αυτή η αρρώστια που σου σαπίζει τα κόκαλα και σου κατατρώει την ανθρώπινη υπόσταση? δεν σου φτάνει να περιφέρεσαι μισός, σα σαρακοφαγωμένο έπιπλο, και να σου λένε στο δρόμο ότι δεν έχεις πολλή ζωή ακόμα, την ημέρα που μετά κόπων και βασάνων, κατάφερες με 100000000 παράπλευρες απώλειες να πεις, ναι ρε πούστη, έκλεισα 22 χρόνια ζωής-απ' τα οποία τα 7 "ήταν βουτηγμένα στην κατάθλιψη", λέει ο γιατρός. Μια φορά, άκουσα μια τύπισσα να λέει νιαουρίζοντας, για κάποιον που ήταν ξαπλωμένος στο δρόμο "και τι σημασία έχει, αν νιώθει καλά μέσα του?"


αυτά κι αυτά, μας φάγανε.
γιατί γαμώ την πουτάνα μου είμαι άρρωστη από άποψη. ναι, από άποψη. κι αυτό είναι το πιο άρρωστο- ή μήπως όχι?


σημασία έχει ότι όταν τραγουδάς χαρούμενος "είμαι πάνω, είμαι κάτω, είμαι εκεί, είμαι εδώ, ΛΙΩΝΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩΩ" και σ' ακούνε οι περαστικοί μέχρι τη Βικτώρια, δεν είναι ακριβώς διασκέδαση. γιατί μετά, δυο μέρες θα είσαι όντως λιώμα και άλλες 5 θα ουρλιάζεις "λιώνωωωωωωω" κάτω από κουβέρτες σ' ένα υγρό δωμάτιο, μουσκεμένος από τον κρύο σου ιδρώτα.

και σε ρωτάω, γιατί αφού είσαι ένας άνθρωπος με μυαλά, κι όχι ο 45χρονος Μήτσος, που δεν νιώθει μία εδώ και 25 χρόνια, γιατί, γιατί είσαι τραβάτε με κι ας ξέρω? κι ακόμα χειρότερα, κανείς δεν σε τραβάει -και δεν "κλαις"- ΄σέρνεσαι μόνος σου ως τον γκρεμό?  ξέρεις ότι από κάτω, το χάος. κι εσύ πας με το bmx και χαίρεσαι, για την αδρεναλίνη.


γιατί πώς να αντέξω να σπαταλάω 30 ώρες τη βδομάδα, πουλώντας τη σαπίλα του συστήματος για να έχω το δικαίωμα να ζήσω? μάλιστα, κύριοι, εγώ αυτά τα 2 κατοστάρικα τα θέλω γιατί δεν πάω να ανοίξω μπουκάλια, ούτε κάνω την αμόρφια πλούσια με 20ρικα κάθε βδομάδα.

Λέγεται ΣΥΣΤΗΜΑ. όπου σύστημα=ο θάνατός σου η ζωή μου.
ο κερατάς στην ευριπίδου δεν πιστεύω ότι είναι πιο άνθρωπος από εσένα. αυτός θα μου πεις, σπρώχνει θάνατο με τη μία. μπαμ και καλά στέφανα.
εσύ που στοχεύεις στο να κάνεις τον άλλο να ψοφήσει στο μεροκάματο και στο γυμναστήριο, γιατί ντε και καλά η κρεατίνη του χερμπαλαιφ χρειάζεται όσο η ζάχαρη, τι είσαι? τι μέρος του λόγου?


συνεχίζεται.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου