put the hero in

και μ'αυτά και με τ' άλλα...

κόβεις, πίνεις, κόβεις, πίνεις...πάει ιούλιος κι εσύ βγάζεις χαρμάνες σε μια ταράτσα και ψήνεσαι. δεν θα μπορέσεις φέτος να πας στη θάλασσα γιατί με σπασμένο το αριστερό σου τύμπανο δεν κάνει. ούτε σε εκείνα τα πάρτυ. βασικά, κυκλοφορείς με μακρυμάνικα και τρως ντάγκλες στο τραμ και στην πλατεία εξαρχείων (και κανείς πια δεν σε ξέρει... όχι, δεν είσαι η ειρήνη. είσαι το πρεζάκι από την Καισαριανή... για τους Καισαριανιώτες, είσαι το πρεζάκι του τελευταίου ορόφου).

γιατί πολύ το φιλοσόφησα.
ΝΑΙ είμαι φιλήδονη.

το θέμα είναι ότι πια δεν έμεινε κύτταρο ζωντανό για να νιώσεις λίγη ηδονή.


κι έτσι, όπως στο γάμο από συμβιβασμό, με τους τόνους της ακατάλληλης για ενηλίκους και ανηλίκους απελπισίας, σέρνεσαι το βράδυ δίπλα από τη χοντρή γυναίκα που ροχαλίζει. αφού πριν σε πλάκωσε με την παντόφλα...
έτσι κι αλλιώς, πού αλλού έχεις να πας?

"υποκλιθείτε στη μητέρα σιωπή,
τώρα που αλλού δε μπορείτε να πάτε
τώρα που μάθατε ξανά ν' αγαπάτε
το χαλαρό κι υπνωτικό της κορμί"

καλά ρε αγγελάκα.