" το πρόβλημα δεν είναι τόσο να ξεσκίσουν το κορμί σου.. αυτό που πρέπει να προσέχεις πάνω απ' όλα είναι να μην ξεσκίσουν την ψυχή σου"

Κ.Τ. , Αύγουστος 2010

Έναν χρόνο μετά, στο ίδιο κακορίζικο μπουντρούμι που ειπώθηκαν αυτές οι λέξεις, στις οποίες τότε δεν είχε δωθεί η πρέπουσα σημασία, ήμουν απασχολημένη με το να φαντάζομαι τρελά γλέντια που ποτέ δεν έγιναν, εξακολουθώ να προσπαθώ ό,τι και τότε, στον ανθό του ξεκινήματος που φάνταζε ότι η Αμερική για τους Ευρωπαίους κάποτε: να χτίσω το βασίλειό μου. Για την ακρίβεια, να χτίσω τον μικρόκοσμό μου. Χωρίς τέρατα και μάγισσες και αδράχτια που σε τσιμπάνε για να σε σκοτώσουν, όχι, όχι στο δάχτυλο, στην καρδιά. Με την διαφορά ότι αν σε τρυπήσει λοιπόν το αδράχτι και κοιμηθείς, κανένας πρίγκηπας δε θα ρθει να σε φιλήσει και να σε ξυπνήσει-το πολύ πολύ να σε ξυπνήσει ο Βαρκάρης γιατί έχεις υπέρβαρο. Βάρος προσωπικότητας, σου λέει ο άλλος.....

Απλώς δεν σε γουστάρει (ή αλλιώς, το χρονικό ενός αυτοεξευτελισμού)

Λοιπόν, αν αναρωτιέσαι τι έκανες λάθος, λυπάμαι που θα σε στενοχωρήσω, αλλά δεν έκανες κάποιο λάθος, ΕΙΣΑΙ  το λάθος. Το λάθος σχήμα, χρώμα, μέγεθος, ντιζάιν εν πάσει περιπτώσει. Τώρα, θα μου πεις, αν κάτσουμε κι αναλύσουμε πώς ορίζονται οι τιμές και οι σταθερές του λάθους στο SI, έτσι για να συννενοούμαστε στην επακόλουθη επιστημονική μας ανάλυση, φέξε μου και γλύστρισα, με άλλα λόγια η επιστήμονες δεν συμφώνησαν ακόμα σε κάποιο σύστημα που να ορίζει το λάθος και το μη λάθος. Κι εμείς τώρα, 2μιση το πρωί, δεν είμαστε για τέτοια ξενύχτια, όχι τίποτ' άλλο, αλλά για να μην προσθέσουμε άλλο ένα "λάθος χαρακτηριστικό" στη λίστα του (τους μαύρους κύκλους, ντε..όχι βέβαια ότι θα αρχίσει να σε βλέπει με άλλο μάτι, χωρίς μαύρους κύκλους..).
Παρένθεση... γιατί καλό το παρόν αλλά καλύτερο το παρελθόν. Κράτα κατά νου και τις δηλώσεις των αγαπησιάρηδων  που δεν τους νοιάζουν τα εξωτερικά χαρακτηριστικά "αλλά ο εσωτερικός κόσμος". Αρχίδια καλαβρέζικα και για να πειστείτε, κάντε την ερώτηση αν θα πηδούσατε κάποιον που σας θυμίζει τον απαρχαιωμένο και ανοργασμικό καθηγητή γλωσσολογίας αν ήταν αξιόλογος και αξιαγάπητος-την απάντηση μόλις την δώσατε. Συν του ότι όταν ο ρομαντικούλης καταλάβει ότι μετράει ευρέως θα ξεχάσει και τις αγάπες και θα αποσυνδέσει την καρδία του από το κανονικό του κεφάλι.


Για να επανέλθουμε, δε πα να χάσεις όλα τα περιττά -και κάποια απαραίτητα, μη σου πω- κιλά, δε πα να αλείφεσαι με βρωμερά ματζούνια που υπόσχονται τόλμη και γοητεία, πάλι θα του φταις. Είσαι ψηλή? Σε θέλει κοντή. Είσαι μελαχρινή? Σε θέλει ξανθιά. Κι όταν εσύ, σα καλός μαλάκας, πας και σκάσεις ένα μάτσο φράγκα για να γίνεις ξανθιά, θα σε θέλει καστανή. Γάμα το, άκρη δε βγάζεις.

Αν, πάλι, διατηρείς κάποιες (φρούδες) ελπίδες και πιάνεσαι από σημάδια όπως: σε χαιρέτησε, σου χαμογέλασε,κλπ κλπ, ξανα-λυπάμαι, αλλά μετά τα 17α γενέθλιά σου, ξαναδίαβασε αυτές τις αράδες. Η καλημέρα δε θα γίνει ποτέ "καλημέρα, καψούρα μου ατελείωτη" κι ο χορός στο κλαμπ "δεν θα γίνει ο χορός του Ησαία". Όπως λέει και΄ο τοίχος  του διπλανού δωματίου -τις τελευταίες μέρες μένω σε μια κατάληψη κάπου στην Ιταλία- "no significa NO". Ενδεικτικά: "Mi piace ma...significa no".

Ο Βαγγέλης λέει ότι παραμιλάω απ' την πείνα-ούτε απ' την πείνα, ούτε απ' το Τακαμούρι, καψούρα λέγεται...άντε και περαστικά μας, "περαστικά, μάζα"..

Πάει το τζάμπα glory hole, ματάρες μου. Απ' του χρόνου πάλ η παρακμή.